Yazılmayan her düşünce eriyip gidiyor ,kayboluyor. Büyüklerimiz ne güzel demiş "Söz uçar yazı kalır." diye. Sözler uçmuyor belki ama kayboluyor,unutuluyor. O yüzden yazmak gerek ,hem de bolca. Akla gelen her güzel düşünceyi , her hayali. Çizilmeli kağıtlara kelimeler ,bir ressamın tuvale çizdiği resim gibi. Ve onu sadece görmesini bilen anlamalı. Gelip geçenler "Aa ne güzel" diyip geçmeli ya da hiç orada yokmuşçasına geçip gitmeli. Ama onun içini görebilenler ,onda kendinden bir parça bulmayı başarabilenler yani ona bir anlam katabilenler olursa ne mutlu. Bir kişinin hayatına dokunabilirsem o kişiye dokunmadan ve bir teşekkürüne veya tebriğine gerek kalmadan, işte o zaman iyi bir şey yaptım diyebilirim. Bazen dipteyim fakat dipte olanı görebilmem için düze çıkmam gerek. O zaman şuan düzdeyim. Dün olduğumdandan bir tık daha yukarıdayım, net mutlu bana. Gelişiyorum ,değişiyorum ,çabalıyorum , üstüne üstüne gidiyorum zorlukların. Vazgeçmeye takatim yok artık ,yete