Bilmek

 Ben insanoğlu,

Gökyüzünde bulutlar ne güzel duruyor, onlara ulaşabilmeyi isterdim.

Deniz ne güzel ,içinde yaşamak isterdim.

Toprağın üzerinde yürüyorum

Neşeliysem koşuyorum ,mutluysam bulutlara dokunuyorum , üzgünsem maviliklere dalıyorum.

Toprakta doğdum ,denizde büyüdüm ,bulutların üstünde yaşlanıyorum.

Domadı yüreğim ,doymadı nefsim .

Ne sevmeye doyabildim ne sevilmeye , ne gitmelere, ne gelmelere.

Her zaman daha iyisini istemekmiş benim kaderim.

Daha iyi yerlere ulaşabilmekmiş amacım.

Oysa ben sadece yürümek isterdim ,sonrada pişman olmadan.

Koşmak isterdim gücümün yettiğince.

Yüzmek isterim dertlerin arasında ,uçmak isterim mutluluktan, bulutların yanında

Ne çok şey istermişim 

Ben insanoğlu,

Elimde yüz şey olsa , yüzbirinciyi beklerim.

Pişman olmak saçma ,yaşanmış şeylerden ders almak gerek.

Belkı de pişmanlıktır bize hatırlatan eksik yanlarımızı.

Belki de pişmanlıktır bizi daha ileriye götüren.

Bilemiyorum.

Keşke bir şeyler bilsem